"The Boy in the Dress" David Walliams

Wydawnictwo Harper Collins
Ilustracje: Quentin Blake
Stron: 240
Wiek: 9+

Opis wydawcy:

The sparkling debut children’s novel from David Walliams, number one bestseller and fastest growing children’s author in the country, with sparkling new cover look to tie in with later books. Dennis was different. Why was he different, you ask? Well, a small clue might be in the title of this book…
Dennis lives in a boring house in a boring street in a boring town.But he's about to find out that when you open your mind, life becomes anything but boring! You'll laugh, you'll cry, and once you meet Dennis, he'll live with you forever...
Charming, surprising and hilarious – The Boy in the Dress is everything you would expect from the co-creator of Little Britain. David Walliams’s beautiful first novel will touch the hearts (and funny bones) of children and adults alike.

Znacie te przeklęte triki, których używają księgarnie internetowe? Wchodzi taki niewinny kupujący po jedną i tylko jedną książkę, no ewentualnie po dwie, dodaje do koszyka to, po co przyszedł, a tam mu wyskakują podstępnie „produkty, które mogą Cię zainteresować”.

I się zaczyna...

Amazon też ma coś takiego i kusi klientów niewinnym „More Items to Consider” lub, co gorsza, „Get Yourself a Little Something”. I tak jak niektóre sklepy kompletnie nie trafiają z propozycjami zakupów w moje gusta (na przykład Allegro proponuje mi w tej chwili „zegarek szpiegowski” i „opryskiwacz plecakowy”, czymkolwiek on jest), tak Amazon ma chyba sprawniejsze wyszukiwarki i lepszych informatyków, bo trafia w moje gusta w 100 procentach i generuje potrzeby, których mieć nie powinnam! I wchodzę w te polecanki, zachwycam się czymś, o czego istnieniu nie wiedziałam jeszcze przed sekundą, dodaje do koszyka i najczęściej kupuję. I tak z jednej rzecz robi się ich 50, koszyk wrzeszczy, że więcej dodać nie mogę, z bólem serca redukuję jego zawartość do przedmiotów 20 (30 nie kasuję tylko starannie przenoszę do łiszlisty „na potem”, tak jakbym kiedyś wygrała w Totka...) i po chwili, nie wiem jak i dlaczego, wybieram swoją payment method. Eh, eh!

Takim oto sposobem dowiedziałam się o istnieniu powieści „The Boy in the Dress”. Już, już miałam wychodzić z tego nieszczęsnego przybytku pokus, a tu zerka na mnie ten przykuwający uwagę tytuł i znajome skądinąd ilustracje i mówią, że muszę przemyśleć ich zakup. No i przecież NIE MOGĘ nie wejść i nie zobaczyć co to! Amazon w końcu wie, że chłopcy w sukienkach i inne takie to zdecydowanie moje klimaty. Kupiłam! I jestem zadowolona jak nie wiem co!

Zacznę od ilustracji, które nie bez przypadku wydały mi się znajome. Ich autorem jest fantastyczny Quentin Blake, którego polscy czytelnicy znać mogą przede wszystkim ze znakomitych szkiców do książek Roalda Dahla („Matylda”, „Charlie i fabryka czekolady”). I choć bardzo charakterystyczna kreska Blake’a nierozerwalnie związana jest w mojej wyobraźni z Dahlem, to tutaj też pasuje idealnie. Bo te zabawne, nieco karykaturalne rysunki pasują właśnie do tego typu książek. Tak, Dahl i Walliams to dokładnie ten sam typ literatury! Podobny, ironiczny humor, podobna „rozmowa” z czytelnikiem, ta sama błyskotliwość i ogromna inteligencja wyraźnie obecnego autora. Tyle, że u Blake’a wątków fantastycznych brak; czysty obyczaj. Przynajmniej w tej tutaj. Bo jak w innych, to nie wiem. Choć pewnie niedługo się przekonam.

Rzecz ma się o chłopcu imieniem Dennis. Ot, zwyczajny chłopak, lat 12; chodzi do szkoły, gra w piłkę nożną, mieszka z ojcem i bratem. Zafascynowany sukienką na okładce, po kryjomu i z pewnym zawstydzeniem kupuje „Vogue”, a potem – podczas karnej posiadówki za złe zachowanie, poznaje śliczną Lisę ze starszej klasy, w której kocha się, rzecz jasna, pół szkoły. Tak, Dennis też. Znajomość najnowszego Vouge’a procentuje; dziewczyna zaprasza Dennisa do siebie do domu, aby obejrzał jej projekty. Zamiłowanie do mody szybko łączy dwójkę bohaterów, a Dennis, w obliczu entuzjazmu nowej przyjaciółki, decyduje się na zabawę strojem i stylistyczne łamanie zasad społecznych – zakłada sukienkę.

„The Boy in the Dress”, a wraz nią Davida Walliamsa już teraz uznać mogę chyba za literackie odkrycie tego roku. Czegoś tak dobrego się nie spodziewałam. Ciekawy, niesztampowy bohater, a wraz z bohaterem nietuzinkowy pomysł – jest. Humor wyciskający z oczu strumienie łez – jest. Drobny element wzruszający i wywołujący łzy innego typu – a jakże! Na dodatek naprawdę genialny pomysł i niezwykle przyjemny styl. Książka idealna? Na to wygląda.

Walliams dodaje też trochę morału, choć na szczęście daleko mu do moralizowania. Namawia, aby zawsze być sobą – realizować swoje pasje, rozwijać talenty i zainteresowania. Dążyć do celu i nie przejmować się tym „co powiedzą ludzie”. Z drugiej strony pokazuje jak ważna jest solidarność i szacunek dla cudzych poglądów. Zadaje też kluczowe pytanie; czy standardy społeczne powinny decydować o tym, co nam wolno, a czego nie.

Niewątpliwie każdemu, kto przeczyta tytuł powieści o której mowa, w oczy rzuci się „nachalny dżenderyzm”. No bo nie dość, że chłopiec, to jeszcze w sukience, czyli świat staje na głowie! Już widzę zresztą te ogarnięte paniką matki-sadystki, które nie pozwolą swym synom bodaj zbliżyć się do książki o tak frywolnym tytule. Toż to gejostwo murowane! ;) Dennis zapytany dlaczego przebiera się w sukienki odpowiada z prostotą „I don’t know really [...] I suppose because it was fun”.

Tak, głupie, tępe babsztyle i dziady, którym nawet nie chciało się otworzyć Wikipedii i pogłębić swej wiedzy na temat teorii (nie: ideologii!) gender. Wy, którzy głośno wydzieracie swe japy, że zło, że piekło i że degeneracja. Fun, a nie dżender!

Walliams burzy jeden z największych stereotypów dotyczących cross-dressingu; przebieranki to nie zniewieścienie, to nie homoseksualizm, to tym bardziej nie dewiacja. Ich przyczyny są najróżniejsze i niekoniecznie muszą iść w parze z psychicznie odmiennym postrzeganiem swojej płci. Ważna to lekcja dla młodego pokolenia, które – mam nadzieję – stworzy w przyszłości tolerancyjne społeczeństwo. 

Książka nie została wydana w języku polskim, jednak język, którym się posługuje to istna bajka. I na myśli mam tu przede wszystkim jego prostotę i przystępność. „The Boy in the Dress” bez najmniejszych problemów zrozumie nawet średniozaawansowany użytkownik języka angielskiego. Lektura może okazać się dużo przyjemniejszą metodą na pogłębienie swych językowych umiejętności niż tradycyjny podręcznik. Naprawdę warto!

Polecam na własnej skórze przekonać się jak oryginalną i ciekawą książkę można stworzyć. Czegoś takiego jeszcze nie było! 

Ciekawostki, ciekawostki!

Znacie tę panią? :)

To właśnie David Walliams - współtwórca i jeden z aktorów znanego serialu „Little Britain”.
"I'm a lady and I do ladies things...” – uwielbiam! 

Na tym niezbyt wyraźnym zdjęciu autorka tego bloga (tj. ja), po warsztatach cross-dressingowych w 2007 roku, na dodatek podczas występu na żywo przed publicznością! :) (Śpiewałam piosenkę o subtelnie brzmiącym tytule „He whipped my ass in tennis, then I fucked his ass in bed” zespołu Pansy Division). Do posłuchania TUTAJ. Był fun!

Dacie wiarę, że na tym to przemiłym spotkaniu poznałam swojego przyszłego męża? I tak, miał na sobie bardzo fantazyjny makijaż. ;) Dla mnie cross-dressing to forma sztuki.

David Walliams jest dostępny także w Polsce!

Wydawnictwo Mała Kurka wydało w języku polskim inną powieść Autora – „Babcia rabuś” („Gangsta Granny”), a w najbliższych planach ma „Pana Smrodka” („Mr Stink”). Żadnej z nich niestety nie czytałam, więc polecać tak naprawdę nie powinnam, ale jeśli komuś powieści te wpadną w ręce, to warto zwrócić na nie większą uwagę. A może wydawnictwo skusi się także na „Chłopca w sukience”? To by było coś!