Wyprawkowe hity i kity: zdrowie i higiena

Stało się! Na miesiąc przed porodem zaczęłam myśleć o wyprawce. Przez wiele tygodni żyłam w przeświadczeniu, że przecież wszystko mam i w ogóle nie muszę się tym martwić. Potem jednak zrobiłam rekonesans i okazało się, że kilku rzeczy potrzebuję. Przy okazji przypomniałam sobie co w pierwszych miesiącach życia naszego pierwszego dziecka okazało się prawdziwym błogosławieństwem, a co kompletnym niewypałem. Mądrością tą się dzielę. Dziś część pierwsza wyprawkowych hitów i kitów – zdrowie i higiena, a także kilka związanych z nimi pomysłów. W cyklu poczytać będziecie też mogli o ubraniach i tekstyliach, gadżetach oraz wszystkim tym, co niezbędne dla mamy do szpitala i po porodzie.

Hity:

Przewijak w łazience

Gdybym miała wybrać jedną rzecz, która najbardziej ułatwiła mi życie z małym dzieckiem, to byłby to właśnie przewijak umiejscowiony w łazience. Zdecydowałam się na najtańszy stół z Ikei Sniglar, na nim leży miękki, piankowy podkład (KLIK!). Na przewijaku powiesiłam plastikowe pudła, w których trzymam pieluchy. Więcej miejsca nie potrzebuję, ponieważ wokół jest wiele półek, a nad samym przewijakiem parapet, na których to trzymam kosmetyki i inne akcesoria. Dolna półka stołu to dodatkowa przestrzeń, można na niej trzymać jakieś ubrania, zapasowe podkłady i wszystko, co tylko dusza zapragnie.

Hitem jest już sama baza do przewijania, czyli stałe miejsce, gdzie przewija się maluszka, gdzie ma się pod ręką wszystkie niezbędne akcesoria: pieluszki, chusteczki, ewentualnie jakieś kosmetyki. Nie wyobrażam sobie, aby za każdym razem donosić to w inne miejsce. Trudno byłoby mi jednak stworzyć takie miejsce poza łazienką, na przykład nad łóżeczkiem, jak dzieje się to chyba w większości przypadków. Obecność bieżącej wody uważam za rzecz niezbędną podczas przewijania niemowlęcia. Niezliczoną ilość razy musiałam natychmiast umyć ręce pobrudzone zawartością pieluchy (sorry, ale takie życie) albo zaprać ubranko. Wielokrotnie, zamiast używać tony chusteczek, wygodniej (i higieniczniej!) było mi po prostu posadzić niemowlę w umywalce (sic!) i tam umyć mu pupę. Z biegiem czasu dziecko zamiast sadzać w umywalce zaczęłam stawiać w wannie – wygoda przede wszystkim!

W ogóle łazienkę uważam za jedyne odpowiednie miejsce na robienie pewnych rzeczy. Na przykład kąpiel. Jak to możliwe, że niektórzy kąpią swoje dzieci w sypialni?! Pomijam już fakt rozchlapywania wody wszędzie naokoło, ale kto nosi upiornie ciężką wanienkę pełną wody dalej niż kilkadziesiąt centymetrów? (I co w tym czasie robi się z dzieckiem??!!) Powietrze w łazience można poza tym szybko nagrzać farelką, co my robimy nawet latem. A gdzie położyć dziecko po kąpieli? Oczywiście na przewijaku.    

Choć przewijak jest już nieco za mały, wciąż nie wyobrażam sobie bez niego życia. Od przeszło 20 miesięcy zmieniana jest na nim każda pielucha (dzięki temu stałemu systemowi nigdy nie mieliśmy problemów z ucieczkami podczas przewijania) i dokonywane są ablucje po skorzystaniu z nocnika. To tam się ubieramy i wycieramy po kąpieli.

Problemem takiej bazy w łazience może być miejsce, nie zawsze się ono znajdzie. My wynieśliśmy suszarkę do salonu, ale warto było! Jeśli jednak nie posiada się wystarczająco dużo przestrzeni na dodatkowy stół, bazę do przewijania umiejscowić można na przykład na pralce. Myślę, że to równie dobry pomysł.  

Jednorazowe podkłady do przewijania

Zapewne większość przyszłych mam tego nie wie (ja nie wiedziałam, bo też skąd?), ale niemowlę ma to do siebie, że najczęściej sika, kiedy jest akurat bez pieluszki, na przykład podczas przewijania. Nie jest to żaden przypadek ani odosobniona sytuacja, ale zwyczajna reakcja małego organizmu na zmianę temperatury. Przez kilka miesięcy całkowitą normą było więc regularne zasikiwanie przewijaka. Można za każdym razem przeznaczać do prania swoje podbite ceratką kocyki minky, a plastikową powierzchnię przewijaka myć, ale można też być wygodnym i korzystać z jednorazowych podkładów do przewijania.

Rzecz nie jest droga, jeśli się ją kupi w dużych paczkach przez internet. Ja uczyniłam inwestycję jeszcze tańszą i bardziej ekologiczną kupując duże podkłady, a następnie dzieląc je na dwie albo nawet cztery części i kładąc jedynie na dół przewijaka. Bardzo umowna jest tu także jednorazowość takiego podkładu. Nam służył, w zależności od fartu, nawet do kilkunastu razy, to jest do momentu zabrudzenia. Najlepsze podkłady były marki Seni. Po ich przecięciu waciany wkład się nie wysypuje, wszystko pozostaje też na swoim miejscu nawet po kilkukrotnym użyciu. Najgorsze – z Lidla; po jednym położeniu dziecka nadawały się do śmieci.

Frida – aspirator do nosa

Bardzo pomocne i skuteczne urządzenie potrzebne nie tylko w razie kataru. Nigdy nie miałam zastrzeżeń do jego działania.

Fridę stawiam tu w opozycji do niezaprzeczalnego kitu, jakim jest gruszka do nosa, która nie nadaje się zupełnie do niczego.

Największym hitem jednak do czyszczenia dziecku nosa jest patyczek do uszu. ;)

Termometr rtęciowy

Przetestowałam kilka termometrów elektronicznych: tańsze i droższe, takie i owakie. Każdy z nich pokazywał, co chciał. Pamiętam swoją irytację, kiedy po szczepieniu Róża wydawała mi się ciepła, a super-hiper termometr w ciągu 5 minut pokazał mi skalę wyników od 35 do 40 stopni. W końcu chwyciłam stary, dobry termometr rtęciowy (wciąż można je bez problemu kupić na Allegro, choć pewnie każdy ma taki w domu) i w czasie karmienia (dziecko jest wtedy spokojne) zmierzyłam Róży temperaturę pod pachą. Po kilku minutach słupek zatrzymał się przy bezpiecznych 37 stopniach. Od tego czasu pomiar rtęciowy to jedyny, do którego mam pełne zaufanie.

Pieluchy jednorazowe

Nie przoduję w dbaniu o ekologię, najważniejsza jest dla mnie wygoda. O ile mogę zrozumieć stosowanie pieluch wielorazowych na późniejszym etapie życia dziecka (choć ja nadal wybieram jednorazówki), to nie jestem sobie tego w stanie wyobrazić w pierwszych jego tygodniach, kiedy kupy (przepraszam za dosadność) są rzadkie jak woda i pojawiają się kilkanaście razy dziennie. Nie istnieje większy komfort niż wyrzucenie tego wszystkiego do śmieci.

Zaczęłam od Pampersów (ach, ten marketing!). Zielone Pampersy są dobre, idealne są jednak te białe. Są dużo droższe, ale znakomicie wszystko chłoną. Kompletną tragedią są za to Pampersy pomarańczowe – wyglądają jak zrobione z czystego plastiku; są sztywne, nie oddychają, nie mają elastycznych zapięć; stanowczo odradzam! Potem przerzuciłam się na Dadę (pieluchy z Biedronki), które jakościowo przypominają zielone Pampersy (a może są nawet lepsze, bo nie są sztucznie perfumowane, Pampersy – niestety są). Są też dużo tańsze. Tym razem będę ich używać od samego początku.

Kity:

Waciki, gaziki, patyczki do uszu, sól fizjologiczna i inne akcesoria przeznaczone „specjalnie dla dzieci”

Wszystko, co wymieniłam jest oczywiście potrzebne i mieć w swoich zapasach należy. Wiecie jednak jaka jest różnica między wacikami „dla dzieci”, a najtańszymi wacikami z osiedlowego supermarketu? Żadna! Te dziecięce mają na opakowaniu nadrukowanego bobasa. Ach, i jeszcze jedna, drobna różnica – kosztują zazwyczaj kilka razy więcej. Jednorazowo nie jest to duży wydatek (wszak nie trzeba wiele na patyczki do uszu), jednak grosz do grosza... Z biegiem czasu może uzbierać się już znaczna kwota. 

Dziecięce proszki do prania

Nieco inna kategoria, zapewne bardziej dyskusyjna. Proszkowe lobby to niezwykła siła! Producenci przekonują nas, że niebezpieczna chemia zniszczy delikatną skórę naszego maluszka. Czasami z pewnością się tak dzieje – niektóre dzieci są bardziej wrażliwe, mogą u nich występować podrażnienia i wysypki. Wydaje mi się jednak, że norma jest inna.

W zasadzie nic nie mam do dziecięcych proszków. Są droższe niż te tradycyjne, ale za to pięknie pachną. Problemem jest jednak to, że nie dopierają brudnych ubrań, zwłaszcza te najgorsze plamy, z kupy (no, ba!), pozostają tam, gdzie były. W ciąży udało mi się uzbierać kilka darmowych próbek, wykorzystałam je więc na samym początku. Przetestowałam różne marki proszków i płynów – wszystkie były tak samo beznadziejne. Kiedyś próbek zabrakło, do pralki wlany został więc żrący Persil, doprawiony na dodatek Lenorem. Wiecie co się stało ze skórą Róży? Nic. Od tej pory nie ujrzał dom nasz delikatnych środków piorących. Mam nadzieję, że także drugie dziecko okaże się nie być szczególnie wrażliwe.

W ogóle kwestia prania to ciekawy temat. Często słyszę, że przy dzieciach jest tak dużo prania, że pralka chodzi nieustannie. Zastanawiam się wtedy co robię nie tak. Kiedy dziecko zaczyna jeść, a potem raczkować w błocie, to rzeczywiście ubrania zmienia się dosyć często (choć nigdy nie zdarzyło nam się robić prania częściej niż raz w tygodniu), ale kiedy niemowlę jest malutkie i jedynie leży i fika nogami – jest czyste. Przez wiele dni mogłaby mała Róża być ubierana w te same ciuszki i tylko jakiś społeczny przymus kazał mi od czasu do czasu zmieniać jej wciąż czyste i pachnące ubranka.

Prasowanie

Może czyni to ze mnie najgorszą matkę sezonu (o pani domu nie wspomnę), ale poszczycić się mogę faktem, że nigdy nie wyprasowałam żadnego ubranka dla mojego dziecka. Nie jest to jakaś szczególna złośliwość w stosunku do córki, ja po prostu w ogóle żelazka nie tykam. Mamy w domu takie urządzenie, mąż prasuje nim sobie koszule i czasami coś dla mnie, jeśli jest to rzecz, która prasowania szczególnie wymaga (mąż jest mistrzem prasowania! serio!), oboje jednak uznaliśmy, że bawełniane body kryteriów wspomnianego musu nie spełnia.

To chyba coś, czego nigdy nie zrozumiem; po co prasować dziecięce ciuszki? Słyszałam różne wersje; jedni twierdzą, że pozwala się to pozbyć niechcianych drobnoustrojów (serio?! nawet gdyby miało to sens (choć nie ma, bo przecież wszędzie wokół jest mnóstwo zanieczyszczeń), to przesadnej sterylności powiedzieć należy stanowcze „nie!”), inni, że gładka tkanina to po prostu komfort dla delikatnej skóry. Obowiązkową sekwencją czynności każdej szanującej się matki jest więc wypranie i wyprasowanie każdej nowej rzeczy. Pranie rozumiem; piorę wszystkie nowe rzeczy, także swoje, prasowania jednak nie pojmę nigdy, wcale też pojmować nie zamierzam. Życie bez żelazka jest szczęśliwsze i pełniejsze! :)

Mleko modyfikowane „na wszelki wypadek”

Wspominałam już o tym TUTAJ.

Jeśli chcesz karmić piersią – nie zakładaj porażki, bo myślenie ma tu duże znaczenie. Każdemu jakieś „wypadki” się w końcu przytrafią, w końcu nadejdzie kryzys, jak nie laktacyjny to psychiczny i podanie sztucznego pokarmu, który przecież stoi i czeka w kuchennej szafce, okaże się takie łatwe i skuteczne. Wtedy jednak problem się nie rozwiąże, a pogłębi. Nie warto! Sztuczne mleko można kupić zawsze i wszędzie, dziecko nie umrze z głodu przez kilka godzin, a może zanim ubierzecie buty i wyjdziecie do sklepu problem rozwiąże się sam?  

Niepotrzebne będą też wszelkiego rodzaju herbatki dla niemowląt. Karmiąc piersią nie dopajamy! Jeśli już ktoś koniecznie musi, to niech w supermarkecie kupi pierwszą lepszą herbatkę ziołową do zaparzenia. Herbatki przeznaczone specjalnie dla niemowląt pełne są cukru i innych „ulepszaczy”, zwłaszcza te granulowane to niezły syf.

Witaminy dla niemowląt w kapsułkach

Sama kwestia witamin jest sporna. Czy jest sens podawać coś, czego przyswajalność to 3%? Ja, jako przykładna matka, zgodnie z zaleceniami, witaminę D podawałam przez rok, choć latem raczej nieregularnie. Początkowo miałam takie specjalne „dla dzieci”, w kapsułkach, które miały ułatwić dozowanie (odliczenie dwóch kropelek jest przecież takie trudne...) i w ogóle być super. Nigdy na nic się nie wkurzałam tak bardzo jak na te kapsułki! Za każdym razem przy otwieraniu takowej, większa lub mniejsza odrobina tłustego płynu z jej wnętrza wylewała się na palce lub w ogóle leciała gdzieś w kosmos. Tłuste ręce stwarzały ryzyko, że mała, plastikowa otoczka kapsułki wpadnie dziecku do buzi, wkurzała mnie też konieczność mycia rąk po każdym ich użyciu. Potem kupiłam zwyczajne witamy w buteleczce, które nie dość, że były wygodne w stosowaniu (dozowanie kropelek okazało się dziecinnie proste), to jeszcze kilka razy tańsze niż kapsułki.

Krem do pupy

No dobra, warto mieć jeden, który użyjemy w razie problemów, ale nie należy się zaopatrywać w cały szereg silnych w działaniu specyfików i stosować ich zapobiegawczo. Mądrością tą podzieliła się ze mną położna w szpitalu, która widząc, jak mąż obficie smaruje noworodkową pupę Linomagiem, zdroworozsądkowo zapytała: „A czy coś się dzieje?”. Nic się nie działo, ale wydawało nam się, że tak właśnie trzeba. Nie trzeba. Pupa chroni się sama, a przyzwyczajona do kosmetyków skóra może reagować gorzej. Mądrzejsi o naukę położnej kremu nie używaliśmy wcale (w ciąży nazbierałam całe mnóstwo próbek Sudocremu, do tej pory nie zużyłam ani jednej) i odparzonej pupy nasze dziecko nie miało nigdy. Powtórzę: nigdy! A nie używaliśmy przewiewnych bambusowych wielorazówek, jak już wspominałam, tylko sztucznych, jednorazowych pampersów.

Jeszcze mniej potrzebne będą pudry, zasypki, mączki; naprawdę nie trzeba ich stosować.

Octenisept i pielęgnacja pępka

I znowu – po co kombinować, skoro zrobi się samo? Szkoły są różne, niektórzy każą przemywać, inni nie, jeszcze inni zabraniają w ogóle moczyć kikut pępka. W moim szpitalu głoszono tezę: olać, odpadnie sam. I faktycznie, odpadł; niczym niesmarowany i nieprzemywany. Problemów z ropą, smrodem i innymi nieprzyjemnościami też nie było. Pełna butelka Octeniseptu jak stała – stoi.

Kosmetyczne hity i kity

Nie jestem specjalistką od kosmetyków, sama używam jedynie szamponu do włosów i dezodorantu. Przy dziecku też ograniczyłam się do minimum, co uważam za jak najbardziej hitowe rozwiązanie, niemowlę naprawdę nie potrzebuje całej drogerii.

U nas zdecydowanym hitem było Emolium – emulsja do kąpieli. Po porodzie skóra Róży była bardzo wysuszona, dosłownie sypała się jak biały puch. Wystarczyły dwie kąpiele w emoliencie, żeby przywrócić ją do normalnego stanu. W ciągu następnego roku użyć musiałam go jeszcze kilka razy, za każdym razem jedna-dwie kąpiele załatwiały sprawę. Na co dzień używaliśmy płynu do kąpieli Bybydream (z Rossmana). Ma dobry skład, jest bardzo tani i wydajny. Do tej pory ciągle używamy tej samej butelki (prawie dwa lata!). Nie używam go jednak przy każdej kąpieli. Jeśli Róża jest stosunkowo czysta, a kąpiel traktujemy jako wieczorną przyjemność i zabawę – nie wlewam do wody żadnych kosmetyków.

Czasami używaliśmy też rossmanowskiej oliwki do ciała. Celem nie było nawilżanie (bo nie było to konieczne), była to jednak wspaniała okazja do masażu ciała dziecka. Dziecko jednak masaże lubiło średnio i oliwka poszła w kąt. Dziś zamiast oliwki wybrałabym (i wybiorę!) balsam, który nie rozlewa się wszędzie wokół i nie pozostawia okropnych, niespieralnych, tłustych plam (nasze pokrowce na przewijak wyglądają jak pobrudzone błotem, a to tylko pozostałości oliwki).

Kremy. Jak już wspominałam – nie używaliśmy kremu do pupy. Miałam krem z cynkiem z Rossmana przeznaczony właśnie na tę część ciała, ale był bardzo gęsty, trudno się rozsmarowywał i brzydko pachniał. Szybko trafił do śmieci. Sudocrem użyć musieliśmy kilka razy, na bardzo niewielkie powierzchnie (nie tylko w okolicach pieluszki). Działał w ciągu kilka godzin; zdecydowany hit! Do tego jest bardzo wydajny; w mojej mikroskopijnej próbce nie ubyło nawet połowy jego zawartości. Nie radzę go jednak stosować zapobiegawczo, bo jeśli naprawdę ze skórą zacznie się dziać coś złego – nie będzie już żadnej alternatywy. Od wielu lat największym hitem w mojej rodzinie jest zielona maść Linomag (dostępny w aptekach). Traktuje się go jak lek na całe zło; nakładamy go na wszelkie swędzenia, pieczenia i niezidentyfikowane zmiany; działa zawsze.

Lekarstwa

Tu przede wszystkim zachować należy umiar. Przed porodem zaopatrzyłam się jedynie w syrop przeciwgorączkowy i przeciwbólowy Pedicetamol (paracetamol w syropie); wciąż stoi. Nie kupowałam niczego innego i nic innego nie było potrzebne. Reklamy zapewniają nas, że nie możemy się obejść bez dziesiątki innych specyfików takich jak kropelki na brzuszek, czopki, syropki i suplementy, ale tak naprawdę możemy.

***

Pamiętajcie też, aby uniknąć błędów już na początku, w szpitalu. Kto nie czytał, niech zerknie na mój tekst sprzed kilku miesięcy: Największy błąd macierzyństwa. :)

A jakie były Wasze największe hity i kity związane z higieną? Zgadzacie się z moją listą czy wyglądałaby ona inaczej? 

Koniecznie przeczytaj też:

• Wyprawkowe hity i kity: ubrania i tekstylia
• Wyprawkowe hity i kity: gadżety
• Rok z życia matki (prawie bez lukru)
• Drugie dziecko - dlaczego teraz?
• Nie lubię być w ciąży
• Karmienie piersią, czyli o tym, dlaczego jestem laktoterrorystką
• Dieta matki karmiącej – bzdury i bzdurki