Pierwsza gra planszowa dla dziecka – „W ogrodzie”

W tym roku „W ogrodzie” znalazło swoje miejsce pod wieloma choinkami. A wszystko dzięki mnie. Kiedy rodzic dziecka w wieku 2-3 lat pyta o grę planszową, która będzie dla niego najlepsza na początek, bez wahania polecam właśnie ją. Estetyczna, solidnie wykonana i z bardzo prostymi zasadami, które w pełni i bez uproszczeń pojmie już dwulatek. Zobaczcie o co tyle hałasu. 

Gra niemieckiej marki HABA „W ogrodzie” ma kilka edycji. W sklepach znajdziecie różne gry (dla różnych grup wiekowych i z różnymi komponentami) pod tym właśnie tytułem. Wydanie, które mam i które Wam dzisiaj pokażę pochodzi z serii „Moja pierwsza gra” i zgodnie z tym, co sugeruje wydawca nadaje się już dla dwulatków. Róża dostała ją w czerwcu, od niedawna więc miała ukończone dwa lata i już wtedy nie miała problemów ze zrozumieniem zasad oraz idei gry. 

„W ogrodzie” to gra kooperacyjna, czyli taka, w której nie gramy przeciwko sobie, ale wspólnie, przeciwko grze, a w zasadzie przeciwko jej przedstawicielowi – czarnemu krukowi, który próbuje zjeść nasze owoce. Gracze naprzemiennie rzucają kostką, a następnie zrywają z drzewa i wkładają do koszyczka owoc, który ona wskazała. Znaleźć na niej możemy także symbol koszyka; wówczas sami decydujemy który owoc wybrać (pojawiają się więc podstawy decyzyjności). Wypaść może się też kruk, a wtedy figurkę ptaka przenieść należy o jedno pole w kierunku ogrodu. Podstępny złodziejaszek idzie dróżką i ma chrapkę na nasze plony, jeżeli przekroczy furtkę – przegraliśmy. Przegraną jednak można rozpatrywać na różne sposoby. Róża na przykład cieszy się, kiedy krukowi uda się wedrzeć do sadu, często oszukuje i tak rzuca kostką, żeby wypadł na niej ptak. :) 

Gra jest całkowicie losowa, ale przecież trudno wymagać od dwulatka umiejętności planowania i tworzenia strategii. Pamiętać należy, że „W ogrodzie” (a także większość gier marki HABA) ma to do siebie, że idealnie wstrzeliwuje się w proponowaną kategorię wiekową. Będzie więc idealna dwa dwulatków i ewentualnie trzylatków, o ile nie grają w bardziej zaawansowane tytuły, ale już starsze dzieci uznają ją za zbyt prostą. Zadaniem tej gry jest przede wszystkim wprowadzenie w świat planszówek i zapoznanie z podstawowymi ich mechanizmami (rzut kostką, czekanie na swoją kolejkę, przesuwanie pionka do przodu), ćwiczenie koncentracji i cierpliwości, a także dobra zabawa. Bo zabawa, zwłaszcza dla dziecka, jest przednia. Dla rodzica, po dziesiątej partii z rzędu, nieco mniejsza, ale czego się nie robi, aby uszczęśliwić dziecko? :) 

To, co może odstraszać to cena. W najtańszych opcjach za grę zapłacić trzeba 70-80 złotych. To sporo, zwłaszcza, że nie jest to gra na lata. W zamian otrzymujemy jednak wspaniałą zawartość. Drewniane elementy są duże i bardzo wytrzymałe. Nasze rzadko leżakują w pudełku, zazwyczaj są przez Różę gotowane, sprzedawane albo przenoszone w reklamówce. 

Z tego co zauważyłam – chwilowo wyczerpał się nakład gry, ale udało mi się dowiedzieć jeszcze w tym miesiącu spodziewać możemy się dodruku. Warto się wtedy rozejrzeć i rozpocząć w swoim domu piękną tradycję rodzinnego grania w planszówki. Czym skorupka za młodu... Wiadomo! ;)

W tym tygodniu spodziewajcie się jeszcze kilku wpisów dotyczących gier dla dwulatków. Okazało się, że trochę tego jest. :) 

Koniecznie przeczytaj też:

• Zagrajmy! Tęcza, czyli utrwalamy kolory
• Zagrajmy! Loteryjki od Granny
• Pierwsze zabawy logiczne. Kolory, kształty, wzory, sekwencje
• Puzzle, etap drugi. Najlepsze puzzle dla półtoraroczniaka